full circle

Mijn vader stampte de zaak zelf uit de grond samen met mijn moeder. Veel mensen van ons dorp zijn opgegroeid met het eten van ons restaurant. Alles wat we verdienden en verloren, dat deelden wij als gezin. Dat is iets om trots op te zijn. 

Echter miste ik in mijn jeugd veel van wat mijn klasgenootjes wel hadden; weekend-uitjes en andere leuke activiteiten. Ik werkte al mee in het restaurant toen ik elf was. Ik ken mijn ouders alleen als mensen die constant in de weer zijn en geen seconde rust nemen voor zichzelf. Ze werkten zó hard dat toen ik nog een baby was, ze er bijna niet aan toe kwamen om voor mij te zorgen. Maar gelukkig heb ik altijd mensen om mij heen gehad die het soms overnamen. Ik herinner me mijn oma, een speelse vrouw die even gelukkig als mijn zus en ik was om naar Disneyland te gaan. En het geld dat mijn vader aan haar gaf om voor zichzelf te kunnen zorgen in Hong Kong, gaf zij in één keer uit aan snoep en speelgoed voor ons, tot grote frustratie van mijn papa. 

En zo was er ook Bernadette, een Vlaamse vrouw die mij praktisch mee opgevoed heeft. Ik had zo een speciale band met haar. Ik had enorm veel moeite met het Nederlands toen ik klein was, en dankzij Bernadette werd ik de taal machtig. Bij haar kon ik altijd terecht. Ze is mijn gekozen familie. Ze is tijdens de pandemie gestorven, en ik kon door die omstandigheid geen afscheid nemen. Het was alsof er een groot deel van mijzelf mee stierf met haar. Ze heeft me het Nederlands gegund, en daardoor kan ik nu dingen doen die ik nooit had durven dromen. Nu kan ik zelf kindjes die niet kunnen lezen, helpen door bijvoorbeeld het inspreken van een luisterboek. Het lijkt wel full-circle te gaan. Als er iéts is dat ons allemaal verbindt, laat het dan taal zijn.