Ann

Toen ik met mijn ouders naar België kwam, waren er nog veel dingen die we zelf moesten uitzoeken. Het concept van een huisarts bijvoorbeeld. Ik dacht dat dat een titel was die je aan iemand gaf. Ik wist helemaal niet wat een huisarts deed. Het was heel verwarrend om zo tussen twee culturen op te groeien. Heel wat zaken waren niet vanzelfsprekend voor mij, terwijl die dat wel waren voor mijn klasgenoten. Het zat hem in de kleine dingen.

Communicatie was niet altijd even makkelijk, omdat mijn ouders geen Nederlands konden, en ik maar beperkt Chinees. Het was heel moeilijk om iets uit de drukken. In het Chinees heb je bijvoorbeeld hetzelfde woord voor verkoudheid als voor griep. Die nuances kende ik niet. Dus er waren veel dingen waarvan ik niet zeker was of ze wel duidelijk waren.

Belg of Chinees? Ik voel me geen van beide. Geen Belg omdat ik in China ben geboren, maar vooral omdat zoveel mensen zeggen dat ik geen Belg ben. Ze wijzen op dat verschil, keer op keer weer. In China noemt mijn familie mij liefdevol ‘de buitenlander’. Op straat in China spreken ze me er op aan dat ik goed Chinees kan, zoals ik hier word aangesproken dat ik goed Nederlands kan.