Ik ben geboren in Zuid-Korea en ben geadopteerd. Bij ons in de familie waren heel wat kinderen geadopteerd, dus voor mij was het gewoon dat we allemaal een kleurtje hadden. Op school en zo was dat echter helemaal anders. Ik ben veel uitgescholden geweest. Mijn zus verdedigde me en riep dan iets terug. Ik kon me niet zo goed verweren. Mijn moeder zei dat ik me er niks van aan moest trekken, omdat het domme mensen waren, maar dan waren er wel heel veel domme mensen, vond ik. 

​

Als puber wou ik daardoor geen kinderen, maar gelukkig ben ik later van gedachte veranderd en heb ik er nu vier. Ook zij hebben te maken met racisme. Ik merk dat ik hun nu dezelfde raad geef als mijn moeder, want ik weet nog altijd niet zo goed hoe ik met zoveel agressie moet omgaan.

​

Een paar keer per jaar roepen ze me na op straat “ga terug naar uw land” of “gij pakt onze centen af”. Soms vraag ik me af of ik het misschien uitlok door hoe ik rondloop. Onlangs spuwde iemand naar me op de parking van de Aldi en zei ze “ge had beter uwen corona ginder gehouden”. Daar was ik echt niet goed van.